เปิดประวัติ “ส้มส้ม แมวตัวแสบ” จากแมวถูกทิ้งสู่เซเลบพุงปลิ้นในกลุ่มทาสแมว

ช่วงนี้กระแสอยากบวกแมวส้มมาแรงเหลือเกิน มันอะไรนักหนา ทำไมไม่หันหน้ามาคุยกันดีๆ เอะอะก็จะบวก จะเดี่ยวอยู่นั่นแหละ แต่เอาเถอะ เรื่องนี้ส้มส้มจะไม่ยุ่ง เพราะวันนี้ส้มส้มจะโฟกัสที่การแนะนำตัว ไม่เน้นบวกกับใคร

ว่าแล้วก็เข้าเรื่องเลยดีกว่า สวัสดีครับ ผมชื่อ ส้มส้ม ขอมาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการฮะ

เห็นผมหล่อ ล่ำ พุงหนาแบบนี้ เชื่อมั้ยว่าผมเคยโดนทิ้งมาก่อน? ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ ผมโดนทิ้งแบบไม่ทันตั้งตัวและเจ้านายก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน เพราะเขาเสียชีวิตอย่างกระทันหัน

จริงๆ แฟนของเจ้านายยังอยู่นะ แต่เธอไม่ต้องการดูแลผมกับพี่น้องอีกเกือบ 10 ชีวิตต่อไป จึงได้ปล่อยพวกผมออกจากบ้าน

เหตุการณ์ครั้งนั้นส่งผลให้ผมกับพี่น้องทั้งหมดต้องกลายเป็นแมวจนในชั่วข้ามคืน เราทุกตัวหากินเองไม่เป็น เพราะที่ผ่านมาเจ้าของเป็นคนให้น้ำให้อาหารเราทุกวัน

เวลาผ่านไป พี่น้องของผมก็เริ่มป่วย เนื่องจากไม่ได้กินอาหารที่ดีหรือแทบไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ ที่หนักที่สุดคือ ผมเห็นพี่ของผมตัวหนึ่ง ถูกรถข้างบ้านเหยียบ

ยังไม่หมดเพียงเท่านั้น พี่น้องบางตัวของผมถูกคนใจร้ายจับไปปล่อยที่อื่น จนทำให้เราต้องพรากจากกัน

กระทั่งวันหนึ่ง ผมรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปขอข้าวที่บ้านของพี่ปุ้ยกับพี่เจี้ยบ เพราะเห็นว่าที่บ้านพี่เค้าเลี้ยงหมาอยู่และผมก็หิวมากด้วย

ตอนแรกที่พี่ๆ บ้านนี้เห็นผม พวกเขาดูตกใจมาก แต่ด้วยความสงสาร พี่ปุ้ยจึงคลุกข้าวกับตับให้ผมกิน ผมดีใจและซาบซึ้งมาก แต่ตอนนั้นพี่เค้าพูดกับผมว่า ‘ไม่เลี้ยงไว้นะ แต่ถ้าหิวก็มาขอกินได้’

ผมก็เข้าใจและไม่ได้ตื๊ออะไรเค้า อีกอย่าง ผมก็กลัวว่าแม่พี่เค้าจะกัดผมด้วย… แล้วมันก็กัดผมจริงๆ ดีที่มันกัดไม่เข้า เพราะเจ้าตูบแก่มากแล้ว และตาบอดด้วย ผมเลยหลบทัน

ถึงผมจะบอกว่าไมตื้อพี่ๆ บ้านนี้ แต่ผมก็มาเดินวนเวียนและขอข้าวกินเป็นประจำ ราวๆ 2 สัปดาห์ครับ โดยทุกครั้งที่พี่ๆ ออกมาข้างนอก ผมจะวิ่งเข้าไปทักทาย ทำตัวสนิทสนม แต่ไม่คิดจะจับพี่ๆ เป็นเจ้าของจริงๆ นะ

อันที่จริงจะโทษผมฝ่ายเดียวก็ไม่ได้นะ เพราะพี่ๆ เองดันเรียกผมว่า ส้มส้ม ผมเลยรู้สึกว่ามีเจ้าของ แถมทั้งคู่ยังออกตามหาตอนที่ผมหายไปจากละแวกนั้นอีก (เจอแบบนี้เป็นใครก็คิด จริงมะ?)

หลังจากการหายตัวของผมในครั้งนั้น ดูเหมือนพี่ปุ้ยกับพี่เจี้ยบจะเป็นห่วงผมมากๆ ดังนั้น เมื่อหาผมเจอ พวกเขาจึงหาบ้านให้ผมอยู่

แต่ด้วยความที่ผมผูกพันกับพี่ปุ้ยกับพี่เจี้ยบรวมกับเจ้าตูบของพี่ๆ แล้ว ผมจับไม่โอเคกับบ้านหลังใหม่ ผมร้องไห้ทั้งวันทั้งคืนเลย สุดท้ายพี่ๆ เลยเอาผมออกจากบ้านนั้นและมุ่งมั่นที่จะหาบ้านหลังต่อไปให้ผม

แต่จนแล้วจนรอด พี่ๆ ก็ยังหาบ้านที่เหมาะสมกับผมไม่ได้ กระทั่งเจ้าตูบของพี่ปุ้ยกับพี่เจี้ยบเสียชีวิต ชีวิตผมก็ได้พบกับจุดเปลี่ยนอีกครั้ง

อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ว่าผมผูกพันกับเจ้าตูบไปแล้ว ดังนั้น เมื่อมันจากไป ผมจึงเสียใจมาก แต่ก็ได้แต่เดินดมกลิ่นของมัน และนั่งดูที่เดิมๆ ที่มันเคยนั่ง เคยนอน

https://www.facebook.com/102576414461473/videos/613053356121887/

เมื่อพี่ปุ้ยเห็นสภาพหมดอาลัยตายอยากของผม ก็อดสงสารไม่ได้ ในที่สุด เธอก็ตัดสินใจรับเลี้ยงผมอย่างเป็นทางการ และทั้งหมดนี้คือที่มาของส้มส้มอย่างผมครับ

ปัจจุบันบ้านของคุยปุ้ยกับคุณเจี๊ยบมีแมวงอกขึ้นมาอีก 3 ตัว ซึ่งเป็นลูกแมวที่พวกเขาเก็บมาเลี้ยงนั่นแหละ

คุยปุ้ยกับคุณเจี๊ยบพูดทิ้งท้ายว่า “แม้ไม่เคยเลี้ยงแมว แต่เมื่อลำบากเราก็ต้องสู้ไปด้วยกัน ทั้งคนและแมว ที่สำคัญการทำความเข้าใจเรื่องแมวมันไม่ยากอย่างที่คิด แค่ใช้ความรู้สึกและความรัก”