เชื่อว่าในตอนที่เรายังเป็นเด็ก เพื่อนๆ ทุกคนก็คงจะต้องเคยมีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เรา ‘รู้สึกกลัว’ แต่บางทีพอโตขึ้น ย้อนกลับไปมองแล้วก็อาจเกิดความคิดว่า “ตอนนั้นเรากลัวกันไปได้ยังไงกันหว่า?”
งานนี้ #เหมียวตะปู ก็เลยลองตั้งคำถามกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ #แก๊งแมวเหมียว ดูว่า “มีอะไรที่เคยกลัวตอนเด็ก แต่โตมาแล้วคิดว่าอิหยังวะ?! บ้างหรือเปล่า” จนกลายมาเป็น 21 คำตอบเหล่านี้
ไม่รู้ว่าจะมีอันไหนตรงกับเพื่อนๆ บ้างหรือเปล่านะ เอาเป็นว่าเราลองไปดูกันเลยดีกว่าาา
กลัวห้องพระ
มันมาจากความคิดในตอนเด็กที่ว่า “ในห้องพระจะต้องมีผีอยู่แน่ๆ เลย” แต่เอาเข้าจริงๆ พอโตมาถึงได้เพิ่งคิดได้ว่า “ห้องพระมันก็ต้องไม่มีผีสิวะเฮ้ย!!”
กลัวบัง (ขายถั่ว/ขายโรตี)
เอ่อ… ตรงนี้เพื่อนคนหนึ่งใน #แก๊งแมวเหมียว อธิบายว่าด้วยรูปลักษณ์ของพวกเขา ไว้หนวดไว้เครา เหมือนตัวร้ายในละคร บวกกับที่แม่เคยบอกว่า “ตอนทำโรตีพวกเขาไม่ล้างมือ” เลยเป็นสาเหตุของความกลัวที่เกิดขึ้น
(ลองทายกันเอาเองนะว่าเป็นใครใน #แก๊งแมวเหมียว อุอุ)
กลัวรถตู้
หนึ่งในประโยคที่เราเคยได้ยินจากคุณพ่อคุณแม่ก็อาจเป็น “ระวังรถตู้มาลักพาตัวไปนะ” และนั่นก็ทำให้วัยเด็กของใครหลายๆ คนถึงกลับไม่กล้าเดินเฉียดเข้าใกล้รถตู้กันเลย
กลัวตำรวจ
ไม่รู้ว่าเพื่อนๆ เคยเจอคำขู่ที่ว่า “เดี๋ยวก็ให้ตำรวจมาจับซะเลย” นั่นแหละที่เป็นสาเหตุ… แต่เอาจริงๆ ณ ปัจจุบัน #เหมียวตะปู ก็ยังแอบกลัวอยู่นะ (ยิ่งตอนที่ลืมใบขับขี่ไว้ที่บ้านด้วยแล้ว)
กลัวรูปบรรพบุรุษ
แบบรูปขาวดำ สีแบบจางๆ หน่อย แล้วใบหน้านิ่งๆ ของบรรพบุรุษที่แขวนเอาไว้ ทำให้เกิดความรู้สึกเหมือนกับว่าปู่ทวด ย่าทวดเรากำลังจ้องมองตลอดเวลา
กลัวหุ่นไหว้
อารมณ์เดียวกับกลัวรูปบรรพบุรุษน่ะแหละ ก็แบบหุ่นไหว้ที่ตั้งอยู่หน้าโรงแรม หรือหน้าโรงเรียนเงี้ย บางทีมันก็แอบทำให้เราตอนเด็กๆ คิดไปว่า “ถ้าเกิดจู่ๆ มันขยับแล้วพุ่งเข้าใส่เราล่ะ?!”
กลัวฝ้ากระจก
ยิ่งถ้าเป็นกระจกในห้องน้ำด้วยนะ คือลองคิดภาพตอนที่เราเอามีลูบลบฝ้าออกแล้วอยู่ดีๆ ก็มีหน้าคนโผล่มา “พ่าม!!”… แต่พอโตเป็นวัยรุ่นก็กลับกลายเป็นว่าชอบทำให้กระจกมีฝ้า แล้วเขียนหัวใจให้สาวในห้องซะแทน
กลัวการตัดผม
อันนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นความกลัวที่ “อธิบายไม่ได้เหมือนกัน” แต่สำหรับบางคนคือหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่อยากไปนั่งให้ช่างเอากรรไกรมาตัดผมเด็ดขาด ถึงขั้นนั่งร้องไห้แบบไม่แคร์สื่อก็อาจเคยทำมาแล้วเลย
กลัวศาลพระภูมิ
คือแบบบางทีไม่ต้องมีใครมาบอก มาเตือนเลย แต่พอตอนเราเด็กๆ มองเข้าไปในศาลพระภูมิเก่าๆ หน้าบ้านทีไร รู้สึกใจคอไม่ดีทุกทีเลย บรึ๋ยยยย
กลัวแป๊ะยิ้ม / ตัวตลก
แปลกนะที่ทั้งสองสิ่งนั้นถูกสร้างขึ้นมาโดยที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนเราเป็นเด็กถึงได้รู้สึกกลัวพวกเขากันซะได้
กลัวการไปโรงเรียน
ยิ่งถ้าเป็นการไปโรงเรียนวันแรกด้วยแล้ว สำหรับบางคนนี่อาจถึงขั้นขยาดจนแกล้งป่วยซะเลยก็มี อาจด้วยเพราะตอนนั้นเราคงกลัวไม่มีเพื่อน หรือกลัวที่จะต้องอยู่ห่างพ่อแม่อะไรงี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ
กลัวการเข้าห้องน้ำในโรงเรียน
ลองคิดภาพตามนะ สมมุติเรายกมือบอกครูว่า “ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำครับ” หลังจากนั้นสายตาทุกคู่ก็จะจับจ้อง พอเราไปเข้าห้องน้ำกลับมาแล้วยิ่งหนักเลย เพราะมันชอบมีคนพูดขึ้นมาว่า “อี๋~ เหม็นขี้” ทั้งๆ ที่ตรูแค่ไปฉี่มาแท้ๆ
(สุดท้ายเลยต้องอั้นเอาไว้ ค่อยกลับไปเข้าห้องน้ำที่บ้าน)
กลัวการมีแฟน
สมมุติว่าแบบเราอยู่แต่กับเพื่อนต่างเพศคนไหนบ่อยๆ ไปกินข้าวด้วยกัน เล่นด้วยกัน นั่งข้างกัน หรือบอกว่าชอบใครสักคน งานนี้ล่ะจ๊ะ เพื่อนๆ ได้ล้อกันทั้งชั้นเรียนแน่นอน กลายเป็นกลัวการมีแฟนไปเฉยเลย
(แตกต่างจากตอนโตนะ ไม่ได้กลัว แต่แค่หาไม่ได้จริงๆ … เศร้าจุ๊บ)
กลัววัด
ไม่ใช่ว่าไม่นับถือศาสนา แต่ตอนเป็นเด็กๆ พวกหนูอาจไม่กล้าเข้าไปจริงๆ ยิ่งเวลามีหลวงพ่อ หลวงพี่เดินมาทักด้วยแล้ว หลบหลังแม่อย่างเดียวเลยยย
กลัวบันไดเลื่อน
คือตอนเด็กๆ เรามันต้องเล็งจับจังหวะเหยียบให้ถูกไง อย่างตอนนั้น #เหมียวตะปู ก็แอบเคยคิดนะว่า “ถ้าเหยียบพลาดมันจะต้องดึงเราเข้าไปข้างใต้แน่ๆ เลย”
กลัวหมอฟัน
แม้เราไม่เคยไปหาหมอฟัน แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกแอบกลัวเบาๆ พอไปหาจริงๆ เท่านั้นแหละ กลัวยิ่งกว่าเดิมไปเลยจ้าาา “ไม่ถอนฟัน ไม่ขูดหินปูน หนูไม่เอาอ่ะ แงงงงงง”
กลัวลูกโป่ง
ตอนเด็กๆ เราอาจเริ่มจากมองว่าลูกโป่งดูน่ารัก น่าเล่นจัง จนเมื่อได้ยินเสียงดัง “ปัง!!” ลูกโป่งแตกคามือ (ซึ่งแทบทุกคนต้องเคยเจอมากับตัวเอง) หลังจากนั้นก็ลาขาดเลยละกัน!!
กลัวแมวดำ
อาจด้วยเพราะความเชื่อโบราณที่เคยได้ยินมาว่า “แมวดำเป็นสัญลักษณ์ของความโชคร้าย” จึงทำให้เรามักจะตกใจทุกครั้งที่ได้เจอกับมัน… แต่พอมาเป็นตอนนี้ ตกเป็นทาสไปเรียบร้อยละจ้าาา
กลัวผิวขาว (สำหรับผู้ชาย)
ตอนเด็กๆ เราอาจเคยต้องเจอกับค่านิยมที่ว่า “ผู้ชายผิวขาวไปคือต้องไม่ใช่ผู้ชายแท้ แมนจริงต้องผิวคล้ำหน่อย” พอกลัวไม่อยากถูกล้อ งานนี้เลยตากแดดกันแบบไม่ทาครีมใดๆ ทั้งสิ้นเลย
แต่พอโตมาเท่านั้นแหละ กลับพยายามหาวิธีให้ผิวขาวกันซะงั้น – -”
กลัวโรคเอดส์
คือมันเป็นเรื่องที่สมควรจะกลัวน่ะแหละ เพียงแต่ตอนเด็กๆ เรากลับดันไปคิดว่าโรคนี้มันสามารถติดต่อกันได้ผ่านการแตะตัวเนี่ยสิ… นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของการวิ่งไล่แปะ “อ่ะ นายติดเชื้อเอดส์ละ”
กลัวเมีย
.
.
.
เดี๋ยวก่อนนะ!! อันนี้มันน่าจะต้องเป็นตอนโตแล้วสิ!! (ขอบคุณสำหรับคำตอบสุดท้ายจากพี่ #เหมียวหง่าว)
เรียบเรียงโดย #เหมียวตะปู
ใส่ความเห็น
คุณต้องเข้าสู่ระบบ เพื่อจะพิมพ์ความเห็น