มนุษย์นั้นนอกจากจะตกเป็นทาสแมวแล้ว ยังตามเล่ห์เหลี่ยมแมวไม่ทันด้วย จนถูกหลอกมาแล้วหลายต่อหลายคน โดยเฉพาะแมวที่มารูปแบบของแมวจร…
และนี่คือเรื่องราวจากคุณแคท แม้เธอนั้นจะมั่นใจว่าตัวเองเป็นเซียนแมว ดูแมวออก และจะไม่ยอมให้แมวมาหลอกได้ง่ายๆ แต่ล่าสุด เธอออกมาเปิดเผยทั้งน้ำตาว่า โดนแมวหลอกเข้าให้แล้ว
เรื่องมีอยู่ว่า คุณแคทได้เจอกับแมวดำตัวหนึ่ง ดูจากสภาพแล้วน่าจะเป็นแมวจร มันชอบมาที่บ้านของเธอบ่อยๆ อาจเป็นเพราะบ้านของเธอมีแมวสาวสวยอยู่ มันเลยตามมาจีบ
ด้วยความที่รักแมวอยู่แล้ว คุณแคทจึงแบ่งอาหารของเจ้านายมาให้เจ้าเหมียวจรตัวนี้กิน โดยเธอเรียกมันว่าเจ้าดำ
ช่วงแรกเจ้าดำจะมาๆ หายๆ มากินข้าวแล้วก็ไป แต่พักหลังๆ มันเริ่มมาบ้านคุณแคทบ่อยขึ้น จากที่ขอกินข้าววันละมื้อ ก็เพิ่มเป็น 2 มื้อ
ที่หนักกว่านั้นคือ เจ้าดำยังมานอนบ้านคุณแคทด้วย คือ มันทำเหมือนอยู่บ้านตัวเองอะ
คุณแคทเองก็ดันคล้อยตามเจ้าดำ ถึงขนาดซื้อชามข้าว ชามน้ำให้มันเลย โดยวางไว้ที่หน้าบ้าน และดูแลมันเหมือนแมวตัวเองทุกอย่าง
ยัง ยังไม่หมดแค่นั้น แม้จะได้กินอาหารวันละ 2 มือ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เจ้าดำหิวนอกเวลา มันจะนั่งจ้องชามข้าวที่ว่างเปล่าของตัวเอง เพื่อกดดันคุณแคทให้เติมอาหารให้
ที่คุณแคทเชื่ออย่างสนิทใจว่าเจ้าดำเป็นแมวจร เพราะเวลามันมาบ้านเธอทีไร มันทำท่าทางเหมือนหิวมากๆ ทุกที ซึ่งหากเป็นแมวที่มีเจ้าของ คงไม่มาในสภาพหิวโหยแบบนี้หรอก
แต่แล้ววันหนึ่ง ก็มีคนมาตามหาแมวดำที่บ้านคุณแคท เนื่องจากเธอมักจะให้อาหารแมวแปลกหน้า ทั้งแมวจร และแมวมีเจ้าของ
หญิงคนนั้นถามว่า “มีแมวดำหลงมาแถวนี้บ้างมั้ย?” แน่นอนว่าในหัวของคุณแคทตอนนั้นไม่ได้คิดถึงเจ้าดำเลย แต่คิดถึงเหล่าแมวดำที่มีเจ้าของ เธอเลยถามกลับไปว่า “ใช่ แมวดำที่ปลอกคอสีเขียวหรือเปล่าคะ”
หญิงคนดังกล่าวตอบกลับมาว่า “ไม่ใช่ค่ะ แมวดำตัวใหญ่ๆ คอสีขาวค่ะ” ชัดเลย ชัดมาก แต่คุณแคทยังไม่ทันตอบ เจ้าดำก็กระโดดลงมาจากหลังคาบ้าน แล้วเดินเข้าไปคลอเคลียขาหญิงคนนั้นอย่างคนคุ้นเคย
ขณะที่คุณแคทกำลังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น หญิงคนนั้นก็ตามว่า “มาบ่อยหรอคะ? คือน้องไม่ค่อยอยู่บ้านเลยค่ะ”
“อ๋อ ไม่ใช่แค่มาบ่อยค่ะ” คุณแคทตอบ “แต่มาทุกวันเลย มาอยู่ นอน มากินที่นี่เลยค่ะ กินวันละ 2 มื้อ” จากนั้นเจ้าดำก็กลับบ้านไปกับเจ้าของตัวจริง
หล้งจากวันนั้น เจ้าดำก็ยังคงมาที่บ้านคุณแคทเหมือนเดิม ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งคุณแคทเองก็ปฏิบัติกับมันเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือความรู้สึกที่อยู่ลึกๆ ภายในใจ ‘เรามันเป็นแค่บ้านเล็ก’
ที่มา Pyd Shbr
ใส่ความเห็น
คุณต้องเข้าสู่ระบบ เพื่อจะพิมพ์ความเห็น